zondag 11 maart 2012

De veiling. . . . . . .

Gistermorgen zijn we dus naar een naburige plaats gereden voor de veiling van de inventaris van een handwerkzaak, hier "mercerie" genoemd. Tot onze grote verbazing kwamen we in een woonwijk terecht, voor 1 van de huizen stond een soort toonbank opgesteld. Tegen tienen kwam de notaris met een aantal helpers en werden de deuren geopend. De aangeboden waar kon door ons bezichtigd worden. Het ging inderdaad om de restanten van de inboedel , kasten vol met garen, knopen en borduurgaren, elastiek en ritssluitingen, ook displays werden te koop aangeboden.
Zo was het dus, en alles werd bij opbod verkocht. De prijzen stegen steeds zo snel dat wij uiteindelijk niets hebben gekocht. Wie de kopers waren? Mensen die proberen om deze waren weer met winst te verkopen op "vide greniers" (rommelmarkten).
Het verhaal erachter? Deze mercerie was gevestigd in dit dorp, vroeger stonden hier fabrieken en er is nog steeds een chocoladefabriek, eigenlijk is het een stadje, maar door de leegloop in dit gebied, liepen de inkomsten van de mercerie achteruit. De eigenaresse heeft zelfs nog een tijdje geprobeerd om op diverse markten in de omgeving te gaan staan. Uiteindelijk heeft ze besloten om de zaak te sluiten. Nu is het hier nog steeds niet raar om dus je waar op een veiling te verkopen, zij heeft dit gecombineerd met de veiling van gereedschappen en inboedel uit de nalatenschap van haar vader, die klusjesman was. Op deze manier had ze nog een aardige opbrengst.
Er was toch nog iets geks aan de hand, toen ik daar aankwam zag ik het bordje van de klusjesman nog voor het huis staan, toevallig was het de klusjesman die in de eerste jaren dat we hier woonden, nogal wat voor ons heeft gewerkt. Het gaf me toch een vreemd gevoel, dat ik er op deze manier achter moest komen dat hij er niet meer is!

7 opmerkingen:

  1. Ik weet uit mijn jeugd nog dat er van dit soort vekopingen in ons dorp werden gehouden. Als kind stond je er niet bij stil dat het toen soms ook wel strieste omstandigheden waren om alles zo te verkopen.
    Denk dat je wel even met jou ogen geknipperd hebt toen je het bord van de klusjes man zag staan.
    Groeten
    Marga

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Toch een raar gebeuren. Jammer dat je niets kon kopen.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. sommige mensen slaan een slaatje uit de ellende van een ander!!!
    jammer....

    BeantwoordenVerwijderen
  4. het leven heeft soms rare en nare verrassingen in petto he? Wel jammer dat je niets kon kopen, want ach hoewel de omstandigheden verdrietig zijn help je dan toch wel weer. Het het gezegde de een z'n dood is de ander z'n dood blijft helaas maar al te waar!
    groetjes janet

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Dat lees je in de verhaaltjes bij de Amish blokken ook, over zulke veilingen. En in Zweden was ik met Joke ook op een veiling bij een boerderij. Dat was wel ontzettend leuk hoor. Maar ik kan me indenken dat het vreemd voor je was, je verwacht heel wat anders. Je bent in ieder geval weer een ervaring rijker. Dagdag.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Dit doen ze hier ook , als er iemand dood is, en er zijn geen nabestaanden, dan word alles per opbod verkocht, en als alles dan leeg is, word het huis ten bod geboden, we hebben het hier een paar maal in het drop gehad. Ook als iemand over de kop is, word hetzelfde gedaan
    Ik houd dan ook altijd de krant in de gaten zomers, want net wat Chris schreef, je vind ze hier overal
    Fijne avond groetjes Joke

    BeantwoordenVerwijderen